Het platte brein heeft de toekomst, of: Hoe De Sekte Van Jesse Ons Allemaal De Rand Over Helpt...
Ik hielp mijn dochter met haar huiswerk. Niet dat zij zonder de hulp van haar leraren zelfstandig niets kan doen, maar ze heeft een beetje moeite met het vernieuwde tekst verklaren. Dat kan. Het schijnt zo te zijn, dat jongeren geen idee meer hebben wat lezen is—ik kan dat uitleggen, maar dan passeer ik de duizend woorden welke ik voor mijzelf als limiet heb gesteld voor deze blog, dus die uitleg houdt U nog tegoed—dus moest er een nieuw systeem ontwikkeld worden om jongeren—scholieren, studenten—anno nu iets van tekst verklaren mee te geven. Prima gedachte.
Ik nam de tekst, welke zij als extra huiswerk had opgekregen, onder handen, zuchtte eens diep, viel in een taaldepressie en onderdrukte de drang om boek, papier, potlood en gum in een haardvuur te gooien. Want om jongeren—scholieren, studenten—iets bij te brengen is blijkbaar een zeer laag, zeer toegankelijk niveau nodig. Nu U weer.
Hoe dan ook, ik herinnerde me net op tijd—voor ik naarstig naar aanstekervloeistof en doosje lucifers ging zoeken—dat ik een oud boekje ergens had liggen, waar havo-examen-opdrachten in stonden. Uit 1976, maar een kniesoor wie daar op let. Plus: waarom zou de kunde van een tekst verklaren veranderd zijn? Je leest een tekst en beantwoord een aantal vragen om te bekijken of je hebt begrepen waar zo’n tekst eigenlijk over gaat. That’s it. En de wereld draait gewoon rustig verder.
We behandelden samen het eerste examen tekst verklaren uit Thieme’s Havo-examen Nederlands. En toen viel mijn oog op de volgende quote:
#fakenews is overal. En het bedreigt niet alleen Donald Trump’s Witte Huis, de werkplek van Wierd Duk en de Under The Dome wereld van Jan Dijkgraaf. Sterker nog, op dit moment zijn zij degenen wie het fenomeen voorzien van een tourniquet.
En om een en ander nog preciezer te maken: in een recent gepubliceerd Briefje Van Jan—onder welke noemer meneer Dijkgraaf zijn gedachtenroerselen de wereld in katapulteert; zeg maar de extreemrechtse en meer indoctrinerende variant van de gedachtenroerselen welke U nu zit te lezen—promoot hij het #stemzeweg fenomeen, welke ruim baan moet maken voor de volgende Adolf Hitler look-a-like wie Europa mag besturen; ik ben al aan het oefenen om gemeend en overtuigend aan een volgende generatie Wir haben es nicht gewußt te uitten. In deze publicatie zet hij Mark Rutte weg als uitsluitend de loopjongen van het bedrijfsleven en aartsleugenaar, en Jesse Klaver als een gekke sekteleider. Andere politici zijn—gelukkig en waarschijnlijk voorlopig—aan zijn vileine pen ontkomen.
Nu heeft zo’n Briefje van Jan op mij weinig invloed. Het enige wat ik uit zijn gedachtenroersel haal, is dat hij het politieke speelveld anno nu verdeeld over twee hoofdrolspelers—Rutte en Klaver—en een handvol, er-niet-toe-doende bijrol spelers van het kaliber ik heb maar één zin, maar ik heb wel een opkomst en ik mag spectaculair afgaan, dus wellicht dat een producent mij ziet en aan mij denkt bij het volgende toneelstuk.
Nu begrijp ik uitsluitend de loopjongen van het bedrijfsleven, want feitelijk is dat natuurlijk zo. Rutte is in het ergste geval—en hij manoeuvreert bijzonder snel in die richting—te vergelijken met bijvoorbeeld Sheev Palpatine—met zijn Sith-titel bekend als Darth Sidious, Dark Lord van de Sith, de centrale antagonist in de Star Wars-sage. Palpatine begint zijn weg naar de macht als een Senator van zijn thuisplaneet Naboo. Vervolgens wint hij de verkiezingen op de stadsplaneet Coruscant door de invasie van de Handelsfederatie op Naboo (die hij in zijn hoedanigheid als Darth Sidious zelf leidt) en wordt Kanselier van de Galactische Republiek. Na de Kloonoorlogen heeft Palpatine zoveel macht verworven dat hij zichzelf tot Keizer kan uitroepen en een Galactisch Keizerrijk sticht. Vanaf dat moment heeft hij alle touwtjes in handen en wordt hij vaak aangesproken als 'de Keizer'. Hoewel natuurlijk fictief, is deze analogie behoorlijk eng, want er zijn bijzonder wat parallellen te trekken tussen de fictie—voor entertainment doeleinden bedoeld—en de wereld waarin wij leven of leefden. Een republiek met een Senaat, die wordt omgevormd tot een keizerrijk waarin de Senaat geen betekenis heeft, doet nogal sterk denken aan het Romeinse Keizerrijk. Dictatuur die beter zou zijn dan democratie: het komt zo vaak terug in de wereldgeschiedenis. Expansie onder het mom van dat dat het beste is doet nogal denken aan de politiek van Adolf Hitler, evenals het begrip Nieuwe Orde. Het achterstellen van andere volken en vrouwen komt overal in onze wereld terug.
Bij Rutte is het wachten op die ene topfunctie in de Europese Galactische Republiek, de rest zal ongetwijfeld geschieden. Maar het aartsleugenaar-deel, waar meneer Dijkgraaf op doelt; ik durf er niets over te zeggen. Ik zou speelbal gebruikt hebben—want dat linkt ook weer aan loopjongen—maar ja, dat ben ik. En ik ben geen Dijkgraaf.
Jesse Klaver een sekteleider noemen, daar kan ik me ook niet helemaal in vinden. Goed, ik geef toe: ik stem al sinds 1994 op deze partij—Ina Brouwer en Mohamed Rabbae, U weet het waarschijnlijk beter dan ik, want ik volg de schandalen niet zo heel erg—maar ik weiger toch echt lid te zijn van een sekte. Welke sekte dan ook.
Sektes, dat vind ik—dit is een mening, teerhartige lezertjes! Dus niet direct de beerput opentrekken en naar wellust hier dumpen. Je hoeft het niet eens te zijn met mijn mening, zoals ik Wierd Duk uit de weg ga en een keer per jaar een Briefje Van Jan lees—Telegraaf-lezers, mensen die TV kijken, de familie Frans Bauer, instinctieve-niet-doordachte-fascistische reactieschrijvers op GeenStijl, GeenStijl, #fakenews followers, FlatEarthers, fans van PSV, alle religieuzen en werknemers van Unilever. Dát zijn sektes. Iemand wie zich zorgen maakt over het politieke landschap in Nederland, het klimaat en alles wat wij achterlaten voor onze kinderen/kleinkinderen/volgende generaties, zie ik niet direct als sekteleider in een groepering à la de Manson Family.
Ik nam de tekst, welke zij als extra huiswerk had opgekregen, onder handen, zuchtte eens diep, viel in een taaldepressie en onderdrukte de drang om boek, papier, potlood en gum in een haardvuur te gooien. Want om jongeren—scholieren, studenten—iets bij te brengen is blijkbaar een zeer laag, zeer toegankelijk niveau nodig. Nu U weer.
Hoe dan ook, ik herinnerde me net op tijd—voor ik naarstig naar aanstekervloeistof en doosje lucifers ging zoeken—dat ik een oud boekje ergens had liggen, waar havo-examen-opdrachten in stonden. Uit 1976, maar een kniesoor wie daar op let. Plus: waarom zou de kunde van een tekst verklaren veranderd zijn? Je leest een tekst en beantwoord een aantal vragen om te bekijken of je hebt begrepen waar zo’n tekst eigenlijk over gaat. That’s it. En de wereld draait gewoon rustig verder.
We behandelden samen het eerste examen tekst verklaren uit Thieme’s Havo-examen Nederlands. En toen viel mijn oog op de volgende quote:
In Zuid-Afrika zijn clubs die gespecialiseerd zijn in het doden van jakhalzen. U weet, dat zijn kippenrovers zoals de vossen hier. Een hoogleraar in biologie verzocht de bestuursleden om als ze toch jakhalzen doodden een kleine bijdrage tot de wetenschap te leveren en de magen van de vers gedode dieren op formol te zetten en aan hem op te sturen. Tweehonderd magen onderzocht hij. Ik heb helaas niet de precieze gegevens, maar het kwam hierop neer, dat de inhoud voornamelijk bestond uit sprinkhanen, wat knaagdieren en enkele hagedissen. M.a.w. dat ze schadelijk zouden zijn is het verzinsel waarmee de niet begrepen, instinctmatige haat tegen roofdieren wordt gerationaliseerd.Dr. D. Hillenius schreef dus in 1971 in Hollands Maandblad over #fakenews. Een fenomeen welke de straten van onze fantastische, sektarische maatschappij weelderig siert.
#fakenews is overal. En het bedreigt niet alleen Donald Trump’s Witte Huis, de werkplek van Wierd Duk en de Under The Dome wereld van Jan Dijkgraaf. Sterker nog, op dit moment zijn zij degenen wie het fenomeen voorzien van een tourniquet.
En om een en ander nog preciezer te maken: in een recent gepubliceerd Briefje Van Jan—onder welke noemer meneer Dijkgraaf zijn gedachtenroerselen de wereld in katapulteert; zeg maar de extreemrechtse en meer indoctrinerende variant van de gedachtenroerselen welke U nu zit te lezen—promoot hij het #stemzeweg fenomeen, welke ruim baan moet maken voor de volgende Adolf Hitler look-a-like wie Europa mag besturen; ik ben al aan het oefenen om gemeend en overtuigend aan een volgende generatie Wir haben es nicht gewußt te uitten. In deze publicatie zet hij Mark Rutte weg als uitsluitend de loopjongen van het bedrijfsleven en aartsleugenaar, en Jesse Klaver als een gekke sekteleider. Andere politici zijn—gelukkig en waarschijnlijk voorlopig—aan zijn vileine pen ontkomen.
Nu heeft zo’n Briefje van Jan op mij weinig invloed. Het enige wat ik uit zijn gedachtenroersel haal, is dat hij het politieke speelveld anno nu verdeeld over twee hoofdrolspelers—Rutte en Klaver—en een handvol, er-niet-toe-doende bijrol spelers van het kaliber ik heb maar één zin, maar ik heb wel een opkomst en ik mag spectaculair afgaan, dus wellicht dat een producent mij ziet en aan mij denkt bij het volgende toneelstuk.
Nu begrijp ik uitsluitend de loopjongen van het bedrijfsleven, want feitelijk is dat natuurlijk zo. Rutte is in het ergste geval—en hij manoeuvreert bijzonder snel in die richting—te vergelijken met bijvoorbeeld Sheev Palpatine—met zijn Sith-titel bekend als Darth Sidious, Dark Lord van de Sith, de centrale antagonist in de Star Wars-sage. Palpatine begint zijn weg naar de macht als een Senator van zijn thuisplaneet Naboo. Vervolgens wint hij de verkiezingen op de stadsplaneet Coruscant door de invasie van de Handelsfederatie op Naboo (die hij in zijn hoedanigheid als Darth Sidious zelf leidt) en wordt Kanselier van de Galactische Republiek. Na de Kloonoorlogen heeft Palpatine zoveel macht verworven dat hij zichzelf tot Keizer kan uitroepen en een Galactisch Keizerrijk sticht. Vanaf dat moment heeft hij alle touwtjes in handen en wordt hij vaak aangesproken als 'de Keizer'. Hoewel natuurlijk fictief, is deze analogie behoorlijk eng, want er zijn bijzonder wat parallellen te trekken tussen de fictie—voor entertainment doeleinden bedoeld—en de wereld waarin wij leven of leefden. Een republiek met een Senaat, die wordt omgevormd tot een keizerrijk waarin de Senaat geen betekenis heeft, doet nogal sterk denken aan het Romeinse Keizerrijk. Dictatuur die beter zou zijn dan democratie: het komt zo vaak terug in de wereldgeschiedenis. Expansie onder het mom van dat dat het beste is doet nogal denken aan de politiek van Adolf Hitler, evenals het begrip Nieuwe Orde. Het achterstellen van andere volken en vrouwen komt overal in onze wereld terug.
Bij Rutte is het wachten op die ene topfunctie in de Europese Galactische Republiek, de rest zal ongetwijfeld geschieden. Maar het aartsleugenaar-deel, waar meneer Dijkgraaf op doelt; ik durf er niets over te zeggen. Ik zou speelbal gebruikt hebben—want dat linkt ook weer aan loopjongen—maar ja, dat ben ik. En ik ben geen Dijkgraaf.
Jesse Klaver een sekteleider noemen, daar kan ik me ook niet helemaal in vinden. Goed, ik geef toe: ik stem al sinds 1994 op deze partij—Ina Brouwer en Mohamed Rabbae, U weet het waarschijnlijk beter dan ik, want ik volg de schandalen niet zo heel erg—maar ik weiger toch echt lid te zijn van een sekte. Welke sekte dan ook.
Sektes, dat vind ik—dit is een mening, teerhartige lezertjes! Dus niet direct de beerput opentrekken en naar wellust hier dumpen. Je hoeft het niet eens te zijn met mijn mening, zoals ik Wierd Duk uit de weg ga en een keer per jaar een Briefje Van Jan lees—Telegraaf-lezers, mensen die TV kijken, de familie Frans Bauer, instinctieve-niet-doordachte-fascistische reactieschrijvers op GeenStijl, GeenStijl, #fakenews followers, FlatEarthers, fans van PSV, alle religieuzen en werknemers van Unilever. Dát zijn sektes. Iemand wie zich zorgen maakt over het politieke landschap in Nederland, het klimaat en alles wat wij achterlaten voor onze kinderen/kleinkinderen/volgende generaties, zie ik niet direct als sekteleider in een groepering à la de Manson Family.
Om er eens een uit te lichten: de FlatEarthers geloven dat de wereld plat is en dat we allemaal voorgelogen worden door de politiek en NASA. Deze “mensen” (en dit zijn zeer grote aanhalingstekens) geloven dat wij, met zijn allen, op een platte schijf wonen, bewegen en recreëren die wordt omringt door een dikke laag ijs—oftewel de Zuidpool. NASA retoucheert foto’s en de politiek zwijgt hierover, want het is namelijk ontzettend makkelijk om mensen te laten geloven in een bolvormige planeet welke om de zon draait—en alle natuurkunde welke hierbij komt kijken. Er zijn namelijk helemaal niet zoveel mensen gestenigd en verbrand en gelyncht omdat ze dit idiote idee—dat van een bol en een vaste baan om een zon—aan de man probeerden te brengen. Ja, politiek kennende—en wie kent de politiek écht, vraag ik me dan heel hardop af, als ik de politieke beweegredenen even in mijn beïnvloedde brein de revue laat passeren—begrijp ik dat het vele malen makkelijker is om een apart vak als astronomie te prediken dan het makkelijke gegeven: de wereld is zo plat als een pannenkoek en jij bent dom als je hier niet in gelooft. Dit is toch een duidelijke omschrijving van een sektarische groepering, me dunkt.
Want, vrijwel alle middeleeuwse wetenschappers wisten dat het aardoppervlak gekromd moest zijn. Anders was het moeilijk te verklaren waarom je vanaf de top van een heuvel verder kon kijken dan vanaf de grond; of waarom een scheepsmatroos in het kraaiennest verder kon kijken dan zijn kapitein op het dek. Middeleeuwse sterrenkundigen wisten ook dat de zon, om 12 uur ’s middags, op elke dag van het jaar, in Noord-Europa altijd veel lager stond dan in Zuid-Europa. Ze wisten ook wat hiervoor de eenvoudigste verklaring was, namelijk de kromming van het aardoppervlak in noord-zuid-richting. En astronomen wisten ook wel, dat men op heldere nachten vanuit Zuid-Europa, aan de zuidelijke hemel, sterrenbeelden kon zien, die vanuit Noord-Europa onzichtbaar waren. En aan de noordelijke nachthemel zag men overal in Europa weliswaar dezelfde sterrenbeelden, maar in het noorden waren veel van die sterrenbeelden onbeperkt zichtbaar, terwijl ze vanuit Zuid-Europa soms onder de horizon doken, om later weer op te duiken. Allemaal zaken die er op wezen dat het aardoppervlak gekromd moest zijn—althans in noord-zuid-richting.
Sommige middeleeuwse wetenschappers hadden zelfs door, dat een maansverduistering—wanneer de volle maan wordt verzwakt door de schaduw van de aarde—in westelijke plaatsen (bijvoorbeeld Lissabon) altijd op een eerder tijdstip begon, en altijd eerder eindigde, dan in oostelijke plaatsen (bijvoorbeeld Athene); iets wat het eenvoudigst te verklaren is door aan te nemen dat het aardoppervlak in oost-west-richting gekromd is. Er waren trouwens ook al astronomen die—net als hun voorgangers in Griekenland, China en elders vele eeuwen eerder—verduisteringen van de maan en de zon konden voorspellen.
Het verhaal dat de Middeleeuwse mens zo dom was om te geloven in een platte Aarde is dus een mythe, verzonnen door onnauwkeurige, fantasierijke schrijvers uit de 19e eeuw.
Maar blijkbaar gaat men toch weer die kant op. Complot denken en het simplificeren van een kunde als tekstverklaring; het komt allemaal ten goede aan het geloven wat mensen als Wierd Duk schrijven in propagandistische bladen als De Telegraaf.
Want, vrijwel alle middeleeuwse wetenschappers wisten dat het aardoppervlak gekromd moest zijn. Anders was het moeilijk te verklaren waarom je vanaf de top van een heuvel verder kon kijken dan vanaf de grond; of waarom een scheepsmatroos in het kraaiennest verder kon kijken dan zijn kapitein op het dek. Middeleeuwse sterrenkundigen wisten ook dat de zon, om 12 uur ’s middags, op elke dag van het jaar, in Noord-Europa altijd veel lager stond dan in Zuid-Europa. Ze wisten ook wat hiervoor de eenvoudigste verklaring was, namelijk de kromming van het aardoppervlak in noord-zuid-richting. En astronomen wisten ook wel, dat men op heldere nachten vanuit Zuid-Europa, aan de zuidelijke hemel, sterrenbeelden kon zien, die vanuit Noord-Europa onzichtbaar waren. En aan de noordelijke nachthemel zag men overal in Europa weliswaar dezelfde sterrenbeelden, maar in het noorden waren veel van die sterrenbeelden onbeperkt zichtbaar, terwijl ze vanuit Zuid-Europa soms onder de horizon doken, om later weer op te duiken. Allemaal zaken die er op wezen dat het aardoppervlak gekromd moest zijn—althans in noord-zuid-richting.
Sommige middeleeuwse wetenschappers hadden zelfs door, dat een maansverduistering—wanneer de volle maan wordt verzwakt door de schaduw van de aarde—in westelijke plaatsen (bijvoorbeeld Lissabon) altijd op een eerder tijdstip begon, en altijd eerder eindigde, dan in oostelijke plaatsen (bijvoorbeeld Athene); iets wat het eenvoudigst te verklaren is door aan te nemen dat het aardoppervlak in oost-west-richting gekromd is. Er waren trouwens ook al astronomen die—net als hun voorgangers in Griekenland, China en elders vele eeuwen eerder—verduisteringen van de maan en de zon konden voorspellen.
Het verhaal dat de Middeleeuwse mens zo dom was om te geloven in een platte Aarde is dus een mythe, verzonnen door onnauwkeurige, fantasierijke schrijvers uit de 19e eeuw.
Maar blijkbaar gaat men toch weer die kant op. Complot denken en het simplificeren van een kunde als tekstverklaring; het komt allemaal ten goede aan het geloven wat mensen als Wierd Duk schrijven in propagandistische bladen als De Telegraaf.
En dáárom moet ik mijn dochter helpen met tekst verklaren. Omdat wij De Telegraaf niet lezen en omdat wij niet gevoelig zijn voor #fakenews. Oh ja, en voornamelijk ook omdat wij leven in een gekke glazen stolp, onder het prettig gestoorde regime van onze sekteleider Jesse Klaver. Vooral dat...
(Blijkbaar was ik zó geagiteerd, dat ik mijn gestelde 1000-woorden max ruimschoots heb overschreden... Had ik wel gewoon kunnen uitleggen hoe jongeren de kunst van het lezen niet meer begrijpen...)
Comments
Post a Comment