Menopauzen By Proxy #10: Epiloog
Het was een soort winter… Zo’n diep trieste bedoening welke in Nederland–het fabelachtige rijk waar een groot deel van het voorgaande sprookje zich heeft afgespeeld–als een natte, vervelende deken over het landschap neerdaalt. Veel te zacht om "echte" sneeuw te ontwikkelen, zodat de vlokken, welke zo hun best doen om een beetje gracieus in een verder grijs landschap neer te dalen, in een soort prutachtige substantie overgaan en van Den Helder tot Rotterdam grote verkeerschaos veroorzaken–in het Oosten van dit sprookjesrijk gaan ze iets gemakzuchtiger om met dit fenomeen, zodat echte verkeerschaos daar niet echt voorkomt. Echter hebben zij dan weer te kampen met een overstromende Maas. Ofzo; ik heb me er niet echt in verdiept. Ik stond naast een van mijn beste vrienden–die ene–nog een beetje na te grinniken van de vele anekdotes welke wij op elkaar hadden afgevuurd eerder die dag–vergelijkbaar met de anekdotes uit zijn mond welke, met respect voor de omstanders, slachtoffers e...
