Menopauzen By Proxy #6: Heksen, Druïden en Warlocks
Recentelijk keek ik naar een film van Alfred Hitchcock. Het maakt voor het hele verhaal niet eens uit welke, maar het was Rear Window–kent U die film? Het fijne van films uit de jaren 50–voor mij dan; hoe U erin staat is voor mij alleen maar giswerk–is het feit dat het allemaal wat trager gaat, dat er een manier van acteren wordt gehanteerd waar ik me fijn bij voel, en dat de acteurs er op een of andere manier ontzettend echt en au naturel uitzien. Nu U weer, met al die CGI-technologieën, welke de (thuis)bioscoop tegenwoordig sieren. Als Bette Davis, Grace Kelly, Marilyn Monroe of Kim Novak het frame binnenlopen, dan gebeurt er iets. Eén van mijn favoriete actrices uit de jaren 50–wie ook in de jaren 60, 70 en godbetert tot gisteren aan toe er een carrière op na hield–is Piper Laurie; een van de meest formidabele, veelzijdige en gevierde actrices, wie een veelzijdigheid in rollen neerzette, waar Meryl Streep een moord voor zou plegen–zeer waarschijnlijk een moord op Piper La...
