pessimisme on the rocks

Er bestaan dus mensen wie zichzelf “ziek(-er)” maken voor de aandacht. Stel; je hebt een snotneus.  Dan kun je zeggen: “Ik heb een snotneus…”  Maar, als je aan een zekere aandoening lijdt, dan kun je, met gemak, en wetenschappelijk onderbouwd, zeggen: “Dit is het begin van een terminale vorm van Snottisme en mijn brein sijpelt langzaam mijn neus uit… Hoe zielig is dit?!? Voor mij?!? Maar echt?? Voor mij??? Zie je mij? Brein? Sijpelen? Neus? IK!!! Auw!!!” Als je tot de hierbij beschreven doelgroep wilt behoren, dan maak je je Snottisme nog erger door dagelijks een bepaalde hoeveelheid niet lekkere geuren, alcohol en (tabaks)rook op te snuiven… Diep inhaleren om het gewenste effect te bereiken… Want alles voor de aandacht… En dat het met MIJ niet goed gaat… Schijnt alom geaccepteerd te worden… Zeker onder je vriendengroep… En mensen wie jou volgen op FaceBook…  Tot ze ontdekken dat dit niet helemaal de waarheid is… Want “Snottisme”–in tegenstelling tot Snobisme– bestaat helemaal niet… E